Rozdział I

Obudziłam się cała spocona. Znów ten okropny sen, ostatnio pojawia się coraz częściej. Spojrzałam na zegarek była dopiero 6.00. Miałam mnóstwo czasu do śniadania, więc wzięłam telefon ze stolika I zaczęłam przeglądać wiadomości.
- Żadnego SMS 'a od Gideona - pomyślałam.
 To, że jeszcze nie jesteśmy oficjalnie parą, nie oznacza, że nie może napisać do mnie słodkiego SMS 'a.W końcu jesteśmy dla siebie kimś więcej niż przyjaciółmi - tak mi się przynajmniej wydaje.
Postanowiłam wyrzucić na chwilę z głowy Gideona i wróciłam do przeglądania wiadomości. Leslie napisała do mnie o 20.00, wczoraj byłam taka zmęczona, że całkowicie zapomniałam , że Raphael zaprosił ją na "przyjacielski" spacer.
-Raphael jest okropny, najpierw mówi mi jaką jestem kochaną przyjaciółką i jak dużo dla niego znaczę, a potem widzę go w pizzerii z Cythią. Nie na widzę go - przeczytałam wiadomość od Leslie.
-Wow jeszcze nigdy nie była tak wkurzona na Raphaela, biedaczek ma przewalone - pomyślałam.
-Tak masz rację, on jest okropny jak mógł zjeść tą cała pizze bez nas - odpisałam żartobliwie.
Leslie też się już obudziła bo odpisała po kilku sekundach
- Bardzo śmieszne, w ogóle czemu tak późno odpisałaś?
- Przepraszam byłam bardzo zmęczona po elapsji - napisałam.
O 6.30 postanowiłam wstać, ogarnąć jakoś swoje włosy i resztę. Zwlokłam się z łóżka, a potem ubrałam na siebie mundurek szkolny. W łazience umyłam zęby oraz zrobiłam lekki makijaż. Po krótkim czasie zeszłam na dól.
 Przy stole czekali już moja mama, Nick I Caroline, ciotka Glenda wraz z Charlottą i ciocią Maddy.
- Dzień dobry - powitałam ich wesoło.
- Dzień dobry Gwendolyn - odpowiedział pan Benhard, który właśnie przyniósł jajecznicę, która pachniała nieziemsko. Od razu zasiadłam do stołu i nałożyłam sobie cały talerz jedzenia.
- Powinno się ograniczać takie ilości kalorii, a szczególnie w twoim przypadku Gwendolyn - powiedziała złośliwie Charlotta.
- Charlotto - ty szczególnie powinnaś wiedzieć, że dobrze wychowane osoby nie mówią takich nieuprzejmych rzeczy przy stole - upomniała ją ciocia Maddy.
- Kochana Maddy - zaczęła ciocia Glenda. - Jak dobrze wiemy prawdziwe damy dbają o swoją figurę, więc Charlotta nie obraziła Gwendolyn tylko dała jej do zrozumienia, o co musi zadbać.
- No właśnie - broniła się Charlotta.
- Tak, nie ma to jak zostać szkieletem na którym Gideon nawet w przeszłości mógłby się uczyć anatomii - powiedział Xemerius, którego nie widziałam od kilku dni.
Zaśmiałam się pod nosem - ten mały gargulec zawsze potrafi mnie rozbawić.
- Słyszałam, że jak ktoś komuś dokucza do jest o niego zazdrosny-powiedziała Caroline.
- Nie mam jej czego zazdrościć - powiedziała z kpiącym uśmieszkiem Charlotta - to ja mogę mieć każdego chłopaka w szkole.
- Gwen nie potrzebuje szukać chłopaka - odpowiedziała roześmiana Caroline. - Ma już swojego Gideona.
- Po pierwsze  -zaczęła rozdrażniona Charlotta. - Nie swojego. Gideon nie jest własnością Gwendolyn, jest wolnym człowiekiem, w każdej chwili może przejrzeć na oczy i od niej odejść, a po drugie. Nie mam pojęcia co on w niej widzi, jest tyle dziewczyn o wiele lepszych od niej.
-Na przykład ty - powiedziałam kpiąco.
- W szczególności ja - odpowiedziała pewnie Charlotta.
- Jak ta ruda małpa mnie denerwuje, gdyby była kotem od razu bym ją zjadł - powiedział Xemerius.
- Dosyć tego - krzyknęła rozzłoszczona mama. - Jest już późno, dzieci spóźnią się do szkoły.
- Gdy mama to powiedziała ulżyło mi, miałam dosyć wrednych komentarzy Charlotty. Po raz pierwszy nie mogłam doczekać się dnia w szkole.